Even iets moois delen: Wayan is heel gevoelig en erg bang voor bloed en pijn. Gisteren viel ie met zijn fiets niet heel hard maar voor hem vergaat de wereld op dat moment. Zo aan t huilen en aan t schreeuwen. Ik nam m snel mee naar binnen om te kijken en om hem te troosten. Hij is helaas dan niet goed bereikbaar op zo,n moment. Maar Wayan zou Wayan niet zijn met zijn mooie ideeen en structuren hij pakt meteen onder de bank zijn eigen ehbo doos ( vaste plek onder de bank ) en begint heftig een pleister te knippen en met traan en al helpt hij zichzelf....zo mooi maar ook zo aandoenlijk. Op die manier word hij rustig en kan ik weer tot hem doordringen. Dit zijn de mooie dingen van autisme.......
