Asperger en (on)gevoeligheid....en slimheid.

Asperger gaat gepaard met een stukje ongevoeligheid. Althans, een deel ervan. Kinderen met Asperger zijn hele gevoelige kinderen, met name van binnen. Van buiten lijken ze nog wel eens ongevoelig en dit klopt wel.
Doordat deze kinderen vaak het gen missen voor het aanvoelen van emoties doen ze heel veel rationeel. 
Bij Wayan uit het zich soms op de volgende manier:
Mam, mag ik nog buiten spelen, ik loop zelf wel naar huis. O....maar t wordt donker Wayan. O dat is niet erg, ik kom wel thuis ik weet de weg.
( hij speelt dan in een wijk aan de overkant van de weg voor ons huis )
Mijn gevoel zegt: ik wil je liever meenemen nu, maar mijn verstand zegt: laat m maar alleen lopen dan doet ie het voorlopig niet meer alleen. Wayan heeft een hekel aan donker, want zoals hij altijd zelf zegt: ik zie dan niks!
Dus ik droop weer af naar huis, maar wel op de klok kijkend van hij moet zo een keer thuis komen.
Ik moet de kinderen ook leren loslaten he? wink-emoticon
Op een gegeven moment hoor ik geklop op de deur. Daar is Wayan! Maar niet alleen....nee hij heeft gewoon de zus van zijn vriendje geregeld en die heeft m op de fiets thuis afgezet! Dat is dus het mooie aan dit syndroom...hij is ongevoelig aan de buitenkant in het geval van Wayan en van binnen heel gevoelig en hij is slim.
Deze kenmerken zijn heel belangrijk nu voor mij als ouder om met Wayan om te gaan. Ik leer hem te vertrouwen op zijn manier, want die is echt anders dan de meestal gangbare manieren. Wayan komt lachend thuis ipv huilend omdat hij bijv de weg kwijt was ( afgelopen jaar gebeurt, want het was donker en daardoor zag hij niks ) ook een kenmerk van Asperger is veel dingen letterlijk nemen wink-emoticon
Al met al, ik heb weer wat geleerd en dat is vertrouwen op Wayans idee en Wayan heeft weer een manier bedacht om thuis te komen door het donker en weer meer vertrouwen gekregen.
Vertrouwen en veiligheid zijn voor deze kinderen echt de First Aid van Asperger wink-emoticon