Scheiden

Je hebt niet alles in handen...dit heb ik wel gemerkt toen ik het besluit nam om te willen scheiden. Trouwen doe je samen, maar scheiden doe je helaas ook samen. Je scheidt niet alleen van je partner, maar ook je kinderen worden gescheiden. Zelf ben ik ook een kind van gescheiden ouders.
Scheiden doet pijn.....voor iedereen en om welke reden het ook gaat zodra er kinderen zijn is scheiden letterlijk lijden. Ik schrijf nu een stukje over mijn eigen beleving en omdat scheiden helaas heel erg veel gebeurt. Per jaar scheiden er gemiddeld 30.000 gezinnen. Dit is heel veel. Dat ik hier ooit een onderdeel van zou zijn had ik niet verwacht. Maar zoals ik al aangeef: Je hebt niet alles in handen.
Of je als kind van gescheiden ouders dan ook sneller scheidt? Nee dat geloof ik niet. Mijn liefde was echt en oprecht. Je kiest samen voor de liefde, kinderen, trouwen en een toekomst opbouwen.
Maar soms gebeuren er dingen in het leven die je niet kan voorzien, zo ook bij ons. Wij hebben een mooie en bijzondere omslag gemaakt destijds om naar Zevenaar te verhuizen omdat mijn ex-partner een eigen bakkerij met zijn oud-collega kon opstarten. Dat hij deze droom had wist ik en dat er ooit een moment zou komen dat hij dit ook wilde verwezenlijken wist ik ook. Of de tijd of het moment dan goed is...dat weet je pas als je aan de slag gaat. Sommige mensen slagen heel goed en heel snel en sommige mensen helaas niet. Zo ook in ons geval. De bakkerij en winkels zijn niet geslaagd en ons huwelijk ook niet. Dit alles had met zoveel factoren te maken dat er op het eind weinig liefde meer was voor elkaar. Veel praten en acties ondernemen heeft ons niet geholpen. Onze kinderen hebben veel ruzies moeten horen en zien. Dit wil je niet voor hun. Zelf weet ik hoe het is als je (stief)ouders ruzie hebben. Dit gaat door merg en been. Want je wilt als kind dat iedereen gelukkig is. Iedereen zou samen moeten opgroeien met een papa en mama. Of in ieder geval in een volwaardig gezin. Dat is mijn idee en gevoel voor een gelukkig gezin.

Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en hebben we beide een nieuwe partner gevonden. Niet alleen een nieuwe partner, maar ook nieuwe kinderen zijn er bij gekomen. Ook dit heb je niet in handen. Soms komen er nieuwe dingen op je pad die je niet verwacht. Zo ook voor mij.
Een nieuwe man met een dochter. 2 bijzondere en mooie mensen. Er was vrij snel al een klik met de kinderen en nieuwe partner. Tuurlijk was het wennen en hebben we alles rustig aan gedaan. Maar je bent weer opnieuw verliefd en wil het liefst samen zijn. Ik en mijn nieuwe partner hebben er bewust voor gekozen om voorlopig niet samen te gaan wonen. Wij latten en dit bevalt ons goed. De reden:
Onze kinderen. Zij zijn belangrijk en staan op de 1e plek. Het is aan ons om onze kinderen een fijn en gelukkig gevoel te geven, want dat is de basis voor alle kinderen en zeker na een scheiding. Dan hebben zij hier nog meer behoefte aan. Er moet opnieuw veiligheid gecreëerd worden en veiligheid gaat voor alles. Voelt het niet veilig dan kun je niet goed aarden en zullen de problemen zich weer snel opstapelen. Liefde, veiligheid, geborgenheid, lachen en praten zijn de pijlers voor alles. Voor een huwelijk, relatie, maar ook voor na een scheiding.

Als ik kijk waar ik nu sta met mijn jongens, dan denk ik dat ik het goed heb aangepakt en dit nog steeds doe. Dat ze hun vader missen dat is duidelijk, maar omdat er een goede en duidelijke regeling is gekomen is er voor hun nu duidelijkheid. Hun papa is inmiddels opnieuw gelukkig getrouwd en leeft met haar en haar 3 kinderen elders. De jongens gaan met plezier naar hun papa toe. Hoe weet ik dat?
Simpelweg omdat zij tegenwoordig vrolijk terugkomen van hun vader. Zij zien en voelen dat hun vader gelukkig is met zijn nieuwe vrouw en zij zien en voelen dat hun mama gelukkig is met haar nieuwe vriend en dochter. Wij praten thuis heel veel met mekaar en ik heb een veilige haven gecreëerd. De basis is goed aangelegd al vanaf de geboorte van hun. Deze basis heb ik ook doorgevoerd na de scheiding en we hebben zeker grote hobbels gehad na de scheiding, maar ze zijn overwonnen.
Blijven de hobbels weg? Nee, er komen zeker weer nieuwe. Maar dit geldt ook voor de gelukkige relaties met kinderen. Hobbels zullen er altijd moeten worden genomen, anders worden we niet sterk en gelukkig. Zonder hobbels het leven doorgaan creëer je luchtkastelen. Uitzonderingen daar gelaten misschien ;-)
Ik ben trots op mijn jongens en op mijn nieuwe vent en zijn dochter. Dit gaat niet per definitie goed als je gescheiden bent. Er had ook geen klik kunnen zijn. Voor ons nog lang geen samengesteld gezin, want dit is goed hoe het nu gaat. Mijn advies:
Kijk naar het kind, praat met mekaar, geef liefde, geborgenheid en veiligheid. Vaar mee met mekaar en check de behoeftes. Dan kun je naast deze mooie pijlers zeker een nieuwe en liefdevolle relatie opbouwen met mekaar.

De toekomst hebben we niet in handen, maar onze liefde voor onze kinderen wel. Laten we dit in ieder geval aan ze geven, want dit kost niets.

Pokémon Go eieren....

Ok...dat Pokemon jagen is niets voor mij 😅
Mam? Ja...heb je wat te doen? Uh...nee ik heb vakantie nu. Ok ga je mee 5 km fietsen? 5 km fietsen??? Ja ik wil dat mijn ei uit komt. En ik wil nu een ei van 5 km doen.  Maar dan moet eerst een ei uitgebroed worden en we moeten dit bij het politiebureau doen! Ei uitbroeden? 5 km? Politiebureau? Ik snap m niet. Tis meer dat ik t niet wil snappen. Maar goed, ik wil niet de saaie moeder zijn dus hop op de fietsen. Gelukkig is t politiebureau aan de overkant. Ok mam even stoppen hier. Iedereen op de rem. Uhm...Waarom stoppen we eigenlijk hier Wayan? Nou, t politiebureau is een Poke stop. Een watte?? Een poke stop. Daar draai je aan een muntje en dan krijg je spullen. En die spullen zijn oa eieren.
Nou ik wil m niet meer snappen. Na 600 m gefietst te hebben met een mobiel in de hand 2 kuikens achter mij aan dacht ik. Dit is dom!!
Sorry maar dit doe je maar lekker even zelf Wayan. En waarom fietsen? Dat is toch hartstikke gevaarlijk? Ja maar dan breekt het ei sneller en komt er een Pokemon uit. Fietsen is sneller dan lopen, mam.
En ja....dat is dan weer Wayan...😄😄😄 altijd snel willen zijn, maar ondernemend is hij dan weer wel.

Life is full of beauty....with you 🌞

Vandaag zet ik jou in t 🌞
Waarom?
Omdat jij t zo goed doet in alles. De afgelopen jaren waarin we samen veel hebben gedaan en hebben ontdekt wie jij bent en waarom je bepaalde dingen deed, werpen nu hun vruchten af. We zijn nu met zn drieën eigenlijk vieren want Charly is ook member of the family. 😉
Dit gaat erg goed. Op school doe je t super en thuis ook. Ook in nieuwe omgevingen weet je je staande te houden. Wat ik van jou leer lieve Wayan is dat je vooral jezelf mag zijn ongeacht waar je bent en met wie je bent. Jij bent een mooi voorbeeld voor vele andere kindjes die t soms moeilijk vinden om vriendjes te maken of om zichzelf te zijn. Iedereen is anders maar wel uniek.
Ik ben super trots op jou maar vooral op t feit dat ik jouw mama mag zijn. 

Lichte buikpijn

Het is bedtijd voor Jadee.
Jadee ga je naar boven? Je tab afsluiten en dan lekker slapen.
Ok mama. Ik kom eraan. Ondertussen loop ik naar de keuken even snel wat opruimen en daarna
loop ik weer naar de woonkamer. Jadee loopt mee en zegt: ik heb de tab afgesloten hoor.
Maar ik heb wel buikpijn mama. Hij houdt zijn armpjes om zijn buik heen.
Ik kijk naar Jadee en mijn ogen dwalen af naar zijn buik. Hmmmm......zijn buik ziet er wat vierkanter
uit dan normaal. In mijn hoofd begin ik al te lachen, want ik heb al precies in de gaten wat er aan de hand is. Is goed, lieverd zeg ik. Dan gaan we gauw naar boven en lekker slapen. Ja, zegt Jadee.
Hij loopt voor mij uit en wil meteen zijn bed in. Nee, nog even een plasje doen zeg ik.
Oja, zegt Jadee en loopt naar het toilet met zijn handen over zijn buik heen. Ik denk: nou eens kijken hoe hij dat gaat doen met zijn "buikpijn". Maar meneer gaat rustig zitten en plast.
Dan als hij op wil staan om een wc papiertje te pakken licht zijn hele buik op....Jadee, roep ik je buik geeft licht!!!! Hoe kan dat dan? Jadee kijkt naar zijn buik en roept: o shit.....aaaaaach mama, nu heb je het gezien! Ik wou stiekem nog op mijn tab. Ik begin te lachen en zeg maar niet dat ik hem beneden al doorhad. Dan verpest ik het weer.....;)
Helaas, zeg ik. Het is echt bedtijd en wij nemen geen tabs mee naar bed, dat weet je. Ok ok....zegt ie.
Maar ik kon het wel proberen he? Ja, Jadee dat heb je goed. Je KON het proberen. Nu lekker slapen.
Heerlijk mannetje is het!

Kinderbios versus Minecraft

Vroeger in mijn kindertijd en dan praten we over de jaren 80 keken wij uit naar de woensdagmiddag. Want op woensdagmiddag.was het Kinderbios met allemaal tekenfilms en series. Blij dat wij waren als het woensdag was. De rest van de dagen na school speelden we heerlijk buiten. We rolschaatste, we deden Buskruitje, touwtje springen, hinkelen, speurtochten uitzetten met andere kinderen, we fietsten en deden nog veel meer. We waren gelukkige kinderen ;)
Anno 2016 bestaat er geen Kinderbios meer, nee dat is nu Nickelodeon met gesynchroniseerde harde stemmen in het Nederlands. Hoe harder hoe beter lijkt het soms wel. De kinderen vinden het in ieder geval geweldig. De ouders, wij, oftewel de kinderen uit de jaren 80 vinden het niet om aan te horen. Want buiten spelen kennen onze kinderen wel, maar ze zijn met geen stok de deur uit te krijgen:
Zo meteen mam, eerst nog even deze game afmaken. Ik ben nu met mijn Pickaxe bezig om mijn huis nog groter te maken. Of de kreet: What the Fack!!! Onee.....kijk nou shit! Yo, opzouten uit mijn huis!
Zo zijn er nog veel meer kreten te horen van mijn kleine manvolk in hun eigen mancave....want ja ook mijn jongens leven soms in hun eigen mancave met hun eigen manstuff.
Mijn woonkamer ziet er altijd netjes uit, maar binnen 5 minuten ligt de bank vol met tabs, mobieltjes, koptelefoons, opladers, afstandsbedieningen, controllers, snoeppapier, uitgetrokken sokken die in propjes in de hoek van de bank liggen. De jongens vinden het heerlijk om er zo bij te zitten! En ik? Ik kijk soms vol verbazing naar dit zooitje, dan irriteer ik mij weer of ik ruim t steeds op. Tegenwoordig ben ik er klaar mee en moeten ze zelf opruimen. Dan kijken zij mij vol verbazing aan. Rotzooi, mam? Maar dat ruimen wij zo op hoor als ik klaar ben met mijn huis. ( we leven in een wereld van Minecraft he? )
Nee zeg ik dan dat wordt nu opgeruimd, want ik wil ook zitten en ik ga niet tussen die zooi en stinksokken zitten van jullie. Ze kijken mij dan aan en schieten vol in de lach. Stinksokken....hahaha....Jadee mama vind dat jij stinksokken heb. Jadee....nou dat is niet leuk. Jij hebt stinksokken Wayan. Vervolgens pakken ze de sokken op en drukken deze bij elkaar in het gezicht.
Jongens, nog 1 keer jullie ruimen alles op anders gaat het knopje van de Wifi uit. Hahaha.....dat roep jij steeds mama maar doe je toch niet. ( klopt, dat riep ik steeds, maar ik deed dan niets )
Onee, jullie ruimen nu op, apparaat uit en naar buiten! Ze draaien zich om en gaan weer verder met hun game. Ik loop naar de meterkast en druk de knop naar beneden. Zo!
Mamaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!
Met een voldaan gezicht loop ik naar ze toe en zeg:
Zo jongens, mama heeft nu de knop echt gevonden het is klaar, opruimen, wegwezen naar buiten.
Boos ruimen ze de zooi op, trekken de propjes weer aan, pakken de jas en voetbal en druipen af naar buiten.
Mijn missie is weer voltooid in mijn eigen Minecraft wereld.....Mamas wereld met een vleugje jaren 80 gevoel erin. :)

 

Engeltjes

We zitten in de auto onderweg naar mijn oma.
Wayan zit naast mij en we hebben het over God. Geloof jij mama?
Nou ja, ik geloof wel dat er iets moois is boven ons dat zeker.
Jij gelooft in Engeltjes he? Ja zeg ik. Engeltjes wijzen ons de weg als we het moeilijk hebben en ze waken over ons.
Ik hoop, zegt Wayan dat als jij later dood bent dat je een mooi engeltje wordt en dat je andere mensen mag helpen. Want jij bent altijd lief en behulpzaam voor anderen.
Ik kijk hem aan en hij kijkt mij glunderend aan. Dat is echt zo mama.
Trots kijk ik Wayan aan en zeg: dank je wel, lieverd. Wat een mooie woorden.
En ja....kinderen kun je soms achter het behang plakken, maar nu ze ouder worden en wijzer worden begin ik het toch zonde te vinden van mijn behang. Mijn behang beplak ik nu met mooie en gekke fotos van mijn apen ;)

 

Gezelligheid in het park

Jongens naar Sonsbeek park vanmiddag? Balletje mee gaan we lekker voetballen, ijsje eten en wat drinken. Jaaaa, leuk mama. Hop de auto in met bal en goede zin naar Sonsbeek. Daar aangekomen  zagen  ze de ijscokar al. Mam??? Nee jongens straks op de terugweg eerst even voetballen. Op naar de Ronde Weide. Daar aangekomen jongens meteen aan de bal. Mel ff zitten op t muurtje. Komt binnen 5 min Wayan eraan....mam, jadee heeft tegen mij aan getrapt allemaal modder.  Jadee: ging per ongeluk mama. Is goed zei ik kan gebeuren. Ga maar weer voetballen. Wayan loopt naar jadee en trapt de bal keihard tegen Jadee aan...Zo zegt hij...nu heb jij ook een vieze broek. Jadee begint te huilen, Wayan boos en een hoop geschreeuw. Ik sta zonder pardon op en roep: ok klaar. Naar huis. Hier heb ik geen zin in. Ik pak t boeltje bij mekaar en loop richting de uitgang. Jongens kijken elkaar vol ongeloof aan en Jadee begint te huilen. Maar mama....nee zeg ik klaar. We zouden samen spelen en op een leuke manier. Maar mama het ijsje dan? Ijsje?  Nee dat gaat ook niet door. Vlg x beter. Maar dat is niet eerlijk roepen ze. Klopt zeg ik. Maar is t eerlijk om mekaar expres zo hard te trappen terwijl we iets hadden  afgesproken? 2 beteuterde gezichtjes kijken elkaar aan. Langzaam druipen ze af naar de auto...terug naar Zevenaar. Volgende keer weer nieuwe poging. 👍 soms moet je even duidelijk zijn en dat was ik nu een keer 😉

Liefdes van mijn leven...