Lijdend voorwerp

Dan opeens is die dag daar...
Het begint eerst met een ie wat muffe lucht in huis. Je snuift zo nu en dan, haalt je schouders op en gaat weer verder.
Maar dan is het er weer. Je haalt weer je neus op. Je loopt nu wat meer rond in de hoop het goed te kunnen blijven ruiken. Helaas, het blijft een onduidelijke geur. In je hoofd bedenk je wat het kan zijn. Ik zoek er naar.
Ondertussen loop ik naar boven en dan...
Daar ineens is het er:
Het zweeft zo je neus in, het blijft hangen en je loopt recht op je doel af!
Daar zit hij. Je kijkt hem aan en vraagt wat stinkt hier zo?
Weet ik veel, zegt hij en gaat weer verder met zijn spel. Ik zak door mijn knieën en zit bijna onder zijn bureau. De geur wordt doordringend. Doe je voeten eens omhoog zeg ik. Hij tilt onverstoord zijn voeten omhoog en ja ik snuif nog een keer.
Dit is het. Dé geur!!
Gatverdamme zeg ik. Hoe krijg je dit voor elkaar vraag ik hem. O gewoon, ik heb mijn schoenen uit gedaan en weer speelt ie verder.
Nou vanaf nu zijn de voeten van mijn zoon lijdende voorwerpen geworden in ons huis. 😅 Arme hij en arme wij...