Een verdrietig en hard breaking moment.....
Jadee is meestal de pineut als hij met Wayan speelt. Hij delft altijd het onderspit, maar soms lukt t Jadee ook
om zijn spel er doorheen te krijgen.
Kinderen met Asperger spelen het liefst hard, voor het echt en vinden samenspel vaak moeilijk. Ze kunnen zich niet goed inleven in de ander.
Voor Wayan is het erg moeilijk om met zijn broertje te spelen en dit resulteert veel in ruzie en discussies.
Ruzies tussen broers hoort erbij, ook ik heb dit ervaren als jong kind en weet hoe het is.
Maar het samenspel van deze 2 broers is geen ruzie meer. Wayan bepaalt en iedereen moet zich maar schikken.
Jadee kan zo goed samenspelen en zit boordevol fantasie. Wayan kan heel goed het spel leiden en er een
echt verhaal van maken. Om deze elementen samen te laten komen in een spel is al een kunst op zich.
Maar om ook nog eens toe te geven en de controle uit handen te geven aan je kleine broertje is net teveel van het goede. Soms laat ik het knallen tussen hun, want ik vind dat ze ook moeten leren tot oplossingen te komen. Maar vaak ben ik scheidsrechter en probeer ik de boel een beetje te begeleiden.
Al met al blijft dit een kunst om Wayan echt goed te leren spelen. Gisteren hadden beide jongens weer ruzie en Jadee raakt dan zo in de war van Wayan want hij snapt nog niet goed dat Wayan anders in mekaar steekt en sommige trekjes die Wayan heeft kan Wayan ook niets aan doen.
Jadee kwam helemaal overstuur bij mij en riep dat hij weer niet mee mocht spelen en dat Wayan gemeen is.
Mama, zegt hij....waarom heeft papa mij geen lieve broer gegeven? En hij begint weer te huilen.....
Kan ik nog een nieuwe broer krijgen die wel lief is?
Auwww.....zei mijn hart......wat is dit zielig en hard......
Zo ervaart Jadee Wayan en als je dit hoort doet dit even pijn, want Jadee vind dit heel erg dat Wayan zo doet. Leg een jongetje van 5 jaar maar uit hoe het werkt in Wayan zijn hoofd......
Lieverd, zeg ik. Nee, je krijgt geen broer of zus meer. Wayan zal altijd je broer blijven en mama weet hoe moeilijk het soms voor je is en hoe moeilijk Wayan kan doen, maar Wayan kan er niet altijd wat aan doen.
Maar Wayan weet wel wat hij doet, mama! Ja zeg ik, vaak wel Jadee, maar Wayan voelt niet aan dat jij verdrietig bent of dat hij jou pijn doet. Wayan moet dit nog leren. Wij moeten dit Wayan leren. Wil jij mama hiermee helpen? Helpen? zegt Jadee. Ja, dan gaan wij Wayan leren dat hij wat liever voor jou moet zijn, is dat goed? Jaaa.....roept Jadee en hij begint weer te lachen. Dat wil ik, roept hij en hij nestelt zichzelf lekker tegen mij aan.
Jadee is meestal de pineut als hij met Wayan speelt. Hij delft altijd het onderspit, maar soms lukt t Jadee ook
om zijn spel er doorheen te krijgen.
Kinderen met Asperger spelen het liefst hard, voor het echt en vinden samenspel vaak moeilijk. Ze kunnen zich niet goed inleven in de ander.
Voor Wayan is het erg moeilijk om met zijn broertje te spelen en dit resulteert veel in ruzie en discussies.
Ruzies tussen broers hoort erbij, ook ik heb dit ervaren als jong kind en weet hoe het is.
Maar het samenspel van deze 2 broers is geen ruzie meer. Wayan bepaalt en iedereen moet zich maar schikken.
Jadee kan zo goed samenspelen en zit boordevol fantasie. Wayan kan heel goed het spel leiden en er een
echt verhaal van maken. Om deze elementen samen te laten komen in een spel is al een kunst op zich.
Maar om ook nog eens toe te geven en de controle uit handen te geven aan je kleine broertje is net teveel van het goede. Soms laat ik het knallen tussen hun, want ik vind dat ze ook moeten leren tot oplossingen te komen. Maar vaak ben ik scheidsrechter en probeer ik de boel een beetje te begeleiden.
Al met al blijft dit een kunst om Wayan echt goed te leren spelen. Gisteren hadden beide jongens weer ruzie en Jadee raakt dan zo in de war van Wayan want hij snapt nog niet goed dat Wayan anders in mekaar steekt en sommige trekjes die Wayan heeft kan Wayan ook niets aan doen.
Jadee kwam helemaal overstuur bij mij en riep dat hij weer niet mee mocht spelen en dat Wayan gemeen is.
Mama, zegt hij....waarom heeft papa mij geen lieve broer gegeven? En hij begint weer te huilen.....
Kan ik nog een nieuwe broer krijgen die wel lief is?
Auwww.....zei mijn hart......wat is dit zielig en hard......
Zo ervaart Jadee Wayan en als je dit hoort doet dit even pijn, want Jadee vind dit heel erg dat Wayan zo doet. Leg een jongetje van 5 jaar maar uit hoe het werkt in Wayan zijn hoofd......
Lieverd, zeg ik. Nee, je krijgt geen broer of zus meer. Wayan zal altijd je broer blijven en mama weet hoe moeilijk het soms voor je is en hoe moeilijk Wayan kan doen, maar Wayan kan er niet altijd wat aan doen.
Maar Wayan weet wel wat hij doet, mama! Ja zeg ik, vaak wel Jadee, maar Wayan voelt niet aan dat jij verdrietig bent of dat hij jou pijn doet. Wayan moet dit nog leren. Wij moeten dit Wayan leren. Wil jij mama hiermee helpen? Helpen? zegt Jadee. Ja, dan gaan wij Wayan leren dat hij wat liever voor jou moet zijn, is dat goed? Jaaa.....roept Jadee en hij begint weer te lachen. Dat wil ik, roept hij en hij nestelt zichzelf lekker tegen mij aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten