Winkelen zou ik niet meer doen met de jongens. Althans niet samen met hun. Maar soms loopt t zo dat je even snel een winkel in en uit wil lopen. Zo ook vanochtend... Richard vroeg of ik even de Vodafone winkel wilde inlopen voor een vraag over de Samsung S5. Was ook niet druk dus ik was ook zo aan de beurt. Maar we waren nog niet binnen of Wayan vloog al op de telefoons af. Wauw mama...die is mooi en die. Alles moest aangeraakt worden. Prompt gaat er een alarm af bij een mobiel! Wayan schrok en stapt naar achteren. Waren ze vergeten t alarm eraf te halen. Maar net goed dacht ik, blijf je ook overal van af! Vervolgens Jadee aan t waarschuwen die hing aan een kruk te draaien en probeerde omhoog te komen. Inmiddels was ik aan de beurt en de beste man moest eea uitzoeken voor mij. Opeens hoor ik: aaargh....mama!!! Krakkk en boem aangevuld met een hoop gekrijs: Jadee lag op de grond met een plank bovenop zich! Huilen....vinger deed pijn. Meneer was aan de bar/hoge tafel gaan hangen en een gedeelte van de plank brak af.....dat krijg je ervan Jadee zei ik. Je MOET luisteren!!! Ik een rooie kop en mijn excuses aangeboden aan die man van de winkel. Kan gebeuren zei ie. Maar ik bel u straks wel terug als ik de info heb. Uh....ja is goed stamel ik terug. Jongens uit de winkel geduwd en wegwezen! Opbrengst van de VF winkel: een alarm wat af ging, een afgebroken plank, een huilende Jadee (alweer) en geen info over Richards telefoon!!! Soms lijkt mijn leven wel een persiflage van een of andere nagespeelde situatie die niet bestaat. Maar ja....deze momenten bestaan (helaas) wel echt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten